✍️ Chris de Waard
De nieuwe ITF World Tennis Tour. Van tennis voor de rijksten, naar tennis voor de allerrijksten.
Op 25 april 2018 werden de bevindingen gepresenteerd van een onafhankelijk onderzoek naar match-fixing en corruptie binnen de tenniswereld. Het ‘Integrity Review Panel’ had hier twee jaar over gedaan en concludeerde dat corruptie zich tot in de diepste kern van het tennis heeft genesteld. Met name de lagere regionen van het profcircuit zouden door en door verrot zijn.
De belangenverstrengeling met betrekking tot de tennisbonden en hun partners in de gokwereld leidt tot onacceptabele integriteitsbreuken. Daarbij heeft de Tennis Integrity Unit, in theorie de anti-corruptie waakhond van de tenniswereld, een veel te laag budget en heeft het niet eens een expert op het gebied van sportweddenschappen in dienst. En hier zit nou juist het grootste risico, goksyndicaten verlekkeren zich aan het gemak waarmee op de (voorheen) Futures toernooien wedstrijden kunnen worden gekocht.
Gelukkig deed de onderzoekscommissie een belangrijke aanbeveling waarmee match-fixing sterk zou kunnen worden teruggedrongen. Stop met het verkopen van alle data en livescores aan goksites. Het grootste deel van de weddenschappen wordt tijdens een wedstrijd geplaatst, wanneer je dit simpelweg niet meer faciliteert haal je onmiddellijk de angel uit het match-fixen. Het is ook veel makkelijker om vreemde gokpatronen te herkennen en bestrijden wanneer dit vóór de wedstrijd gebeurt.
De meest gebruikelijke fix is om de favoriet de eerste set te laten tanken en vervolgens te laten winnen of wanneer de tegenstander niet betrokken is de wedstrijd zonder bemoeienis uit te laten spelen. Voor spelers die amper uit de kosten komen is dit natuurlijk onweerstaanbaar. Op deze manier kan je meer geld verdienen dan bij toernooiwinst én hoef je niet een hele wedstrijd weg te gooien. Aangezien bookmakers vóór de wedstrijd meestal alleen een notering aanbieden op de hele wedstrijd (winst voor speler A of B), haal je deze methode volledig onderuit door geen liveweddenschappen meer te faciliteren.
Uiteraard waren de reacties van de tennisbonden op de aanbevelingen een braaf ”Amen” en beloofden ze het te gaan implementeren. In de praktijk werd het de ITF echter te heet onder de voeten, wat ons brengt bij de vanaf 2019 ingevoerde ITF World Tennis Tour. Ik zal de details achterwege laten, maar zoals jullie ongetwijfeld al hebben gehoord is niemand het met de veranderingen eens behalve de ITF-bobo’s zelf. En zoals altijd is de reden daarvoor geld.
De ATP had nooit de intentie om te stoppen met het uitdelen van ATP-punten op de Futures toernooien. Ze wilden alleen wel de aanbevelingen van de onderzoekscommissie opvolgen en stoppen met de verkoop van alle data en livescores aan goksites. Eén probleem: de ITF heeft een dikke deal van $14 miljoen per jaar met het bedrijf Sportradar dat precies deze verkoop inhoudt. Waar al dat geld heengaat weet ik niet, in ieder geval niet naar de spelers of de strijd tegen doping en match-fixing.
De ITF wilde dus geen afstand doen van de flappen om de integriteit van de sport vooruit te helpen, waardoor het ATP/WTA-circuit en het ITF-circuit twee verschillende werelden zijn geworden met verschillende ranglijsten. In de praktijk blijkt dit net zo chaotisch te zijn als het klinkt, waardoor niet alleen het tennisleven van vele hardwerkende spelers is verziekt, maar waarschijnlijk ook de toekomst van de hele sport.
Tennis is al een elitesport, maar door deze veranderingen wordt het alleen maar erger. De doorstroom van ITF naar ATP/WTA is vele malen moeilijker gemaakt, wat spelers zonder een diepe portemonnee het hardste raakt. En deze komen natuurlijk veel vaker uit niet-westerse landen. Slechts de absolute toplaag van het ITF-circuit krijgt nu nog toegang tot de Challengers. En daarmee nemen ze het risico dat ze die week geen kostbare punten voor het ITF-circuit kunnen verdienen. De sprong van ITF-toernooien naar Challengers is bijna Russisch roulette geworden.
De sprong om in het proftennis te komen lijkt daar ook op. Pre-kwalificatietoernooien om in het kwalificatietoernooi van een ITF-toernooi te komen zijn nu de norm. Alsof je na vijf wedstrijden pre-kwalificatie nog veel kans hebt op verder succes tegen frisse tegenstanders.
”Started from the bottom, now we’re here” verhalen zoals met Dustin Brown in zijn camper en Victor Estrella Burgos zijn nu veel onwaarschijnlijker geworden. Er zijn meer mogelijkheden gekomen voor jeugdspelers die met hun jeugdranking plaatsen kunnen krijgen in ITF-toernooien, maar de praktijk wijst uit dat deze spelers juist nog niet klaar zijn voor proftennis, terwijl oudere spelers met meer directe potentie geen kans meer krijgen. Veel spelers kozen voor een weg via het college tennis in de VS, maar die lopen nu ook tegen een muur aan wanneer ze op latere leeftijd nog proberen in te stromen in het proftennis.
Ook de corruptie neemt alleen maar toe. Niet alleen zijn de spelers op het Futures circuit nog net zo arm en zijn de gokmogelijkheden hetzelfde gebleven, er zijn ook nieuwe elementen bijgekomen. Samm Butler, vorige maand gestopt met proftennis, vertelt over wildcards in ITF-toernooien die voor €3000 worden verkocht aan wanhopige (rijke) spelers.
Het lijkt een kwestie van tijd voordat de effecten van deze veranderingen ook zichtbaar worden in de toplaag van het tennis. Wanneer je de bijl zet in het fundament, zal dat uiteindelijk ook weerslag vinden in de top. In Nederland zien we dit al bij het Challengertoernooi van Scheveningen, dat het budget niet meer rond kon krijgen door de aanvullende eisen die uit het nieuwe beleid zijn voortgevloeid. Luister naar de spelers, anders moeten kinderen die niet uit een miljonairsgezin komen straks bij voorbaat al hun droom om profspeler te worden opgeven.
