ITF Seniors en Young Seniors World Championships 2021
Een evenement dat dit jaar weer kon gaan plaatsvinden. Door de corona epidemie was het het afgelopen jaar niet mogelijk. Deze keer is het (wederom) in het Kroatische Umag. Daar ligt een prachtige tennislocatie aan de Adriatische Zee. Een paar maanden terug won het 18 jarige Spaanse tennistalent Carlos Alcaraz daar zijn eerste ATP titel. Inmiddels is het toernooi aan zijn 3e en voorlaatste week bezig. Eerst waren de Kroaten gastheer van de Seniors in de leeftijdscategorie 50/55/60. Dat begint met een Team WK en de week daarna met een Individueel WK. Deze week zijn de Young Seniors aan de beurt met Team WK 35/40/45 en volgende week het Individuele WK voor die mannen en vrouwen.
Als ik in de gelegenheid ben ga ik altijd een week, of een enkele keer twee, kijken. Zo ook deze keer. Ik heb ze in actie gezien in 2015 in Manavgat (Turkije), in 2016 in Umag en in 2017 in Kaapstad (Zuid-Afrika).
Wat beweegt mij daartoe? Naast dat ik dan altijd reis mét en in goed gezelschap, heb ik een hele goede vriendschap met één van de deelnemers en ben bekend met meerdere deelnemers. Waar ik, op een enkele uitzondering na, trouwens ook een goede band mee heb. Ik mag die mensen wel. Heb daar bewondering en respect voor. Er worden geen ellenlange en diepgaande gesprekken gevoerd als we daar zijn. Ze komen tenslotte om te tennissen. En ze willen presteren. Dat is prioriteit. En omdat zowat alle landen van alle continenten aanwezig zijn, komen ze ook voor hen bekende spelers en speelsters tegen. Het gros heeft ooit op de tour gespeeld en op dit soort evenementen zien ze elkaar, spreken ze elkaar en tennissen ze weer tegen elkaar. Omdat ze van het spelletje zijn blijven houden en dit combineren met een rendez-vous met bekende en nieuwe gezichten. Vaak zijn de locaties en de omstandigheden ook optimaal en kunnen ze hun sport met het aangename combineren.
Ik vind dat prachtig om te zien. De meesten offeren daar een week -of twee weken- vakantie voor op. Ze geven even geen tennisles, ze zijn even geen huisvader of huismoeder, de carrière gaat even on-hold. Ze kijken stuk voor stuk uit naar dit evenement. Ze verdedigen en vertegenwoordigen hun land, en het groepsgevoel en de uitdaging moet van dien aard zijn dat ze daar huis en haard voor even voor achterlaten en de wereld intrekken. Naast het tennis kunnen ze namelijk ook nog iets van de wereld zien. Dat is ook een prettige bijkomstigheid. En daar is ruimte voor. Het is een win-win voor de deelnemers die het toernooi met elkaar optrekken. Het is net een commune. Het support elkaar, het bejubelt elkaar en het troost elkaar. Na de inspanningen van de wedstijd is er tijd voor ontspanning in een aangename setting. Daar zorgt de organisatie ook voor.
Het staat allemaal in mijn geheugen gegrift. Die eerdere WK’s die bezocht werden. Die twee weken Kaapstad bijvoorbeeld. De reis er naartoe was al topsport en een avontuur op zich. Zelden zoiets moois gezien. Op en naast de tennisbaan. In de verzengende hitte. En die gasten op een betonbaan dat haast smolt. Uitzicht op de Tafelberg. Het contrast tussen de ‘zwartman’ en ‘de witman’ was soms wel gênant. Het zet en zette je tot nadenken. Dat is ook wel eens goed. Maar het tennisprogramma riep dan weer en je wilde er een paar zeer zeker in actie zien. Dus over tot de orde van de dag. Dat zal einde van deze week niet anders zijn.
Woensdag stappen we met tweeën in de auto om koers te zetten naar Kroatië. Op naar Umag. Op naar het WK Young Seniors. Een goede 1300 kilometer voor de boeg. Hotel is geregeld. De Corona Check App op de phone. Alvast wat Kroatische Kuna’s gehaald bij het GWK. Nu is het alles verzamelen. Kleding, schoenen, toiletspullen, fotocamera, statief, laptop, wat tennismateriaal, een boek. Ondertussen komen de whatsapps al binnen. Want ze staan op de baan. ‘Hij pakt de 2e’. ‘Nu de 3e met nieuwe ballen’.
Ik bouw het op. Zit al dagen … wát … weken … foto’s te bekijken. Dingen te regelen. De ITF website te volgen. Nog een paar dagen en dan zien we dat gemêleerde gezelschap weer. Met echte fenomenen onder die speelsters en spelers. Dan zien we dat indrukwekkende ATP tennisstadion weer. De zee. Met hopelijk een aangenaam klimaat. Met geweldige partijen in het vooruitzicht. Waar Nederland een hele goede reputatie heeft. Het gaat op het scherpst van de snede tegen de Spanjaarden, de Fransen, de Duitsers. Dat zijn tennisnaties. Het tennisniveau is heel hoog. Maar verrassingen kom je ook daar tegen. We gaan het gewoon zien. We gaan het gewoon meemaken. We gaan genieten. Van dat toernooi, van dat complex, van Umag, van de omgeving, van het reisgezelschap, van die bekende en minder bekende deelnemers.
We hopen op goede resultaten voor Nederland. Al zal er niemand er een minuut minder om slapen als dat ietwat tegenvalt. We zijn met elkaar en voor elkaar op één van de mooiste tennisevenementen die er bestaat. De tennissport verbindt ons. De tennissport en het enthousiasme daarvoor kent namelijk geen grenzen. Het is één met elkaar. Maakt niet uit waar je vandaan komt. Dat wil ik meemaken en dat zouden meer tennisliefhebbers moeten meemaken.
Liefs TP1. Vidimo se u Umagu 🇭🇷
