Wesley Koolhof – Mooi om mijn foto op Wimbledon te zien hangen

290
‘Mooi om mijn foto op Wimbledon te zien hangen’
Hoogst onzekere keuze van de twintiger van toen, fantastische uitkomst voor de dertiger die hij nu is. Wesley Koolhof (34) verlegde de focus 9 jaar geleden naar het dubbelspel en kon niet bevroeden wat drie weken terug wél gebeurde: met de Brit Neal Skupski won hij Wimbledon. ,,Dan denk je niet dat je nummer 1 van de wereld wordt én Grand Slams wint.”
,,Jazeker”, zegt Wesley Koolhof tevreden over zijn triomf op het heilige Londense gras, ,,hier was het allemaal om te doen. Het was aan het begin van het seizoen de doelstelling van mij en Neal Skupski om dit jaar een Grand Slam te winnen, nadat we vorig jaar al zo goed presteerden.”
,,Dan maakt het niet uit welk Grand Slam. Dat het Wimbledon is, was vroeger misschien extra speciaal, toen het nog best-of-five was. Nu voelt het meer als ‘normaal’ Slam. Maar het is Neal Skupski’s thuis-Slam en dat is wel extra bijzonder.”

Net als dat hij voortaan in een adem wordt genoemd met voorgangers als John McEnroe, Todd Woodbridge, Mark Woodforde, de broers Bob en Mike Bryan en de landgenoten Jacco Eltingh, Paul Haarhuis, Jean-Julien Rojer. ,,Geen slecht rijtje”, erkent Koolhof glimlachend. ,,Het is toch de elite die daar heeft gewonnen. Gaaf dat mijn naam er nu op een bord van winnaars staat. Ook hangt er een jaar lang een foto van ons in het trappengat op weg naar kleedkamer. Mooi om volgend jaar terug te komen op Wimbledon en dat dan te zien.”

Geleerd van fouten
De Nederlandse nummer 1 van de wereld was al twee keer dicht bij Grand Slam-winst, beide malen op de US Open. ,,Je neemt de ervaring van die keren mee. Het resultaat van mijn eerste Grand Slam-finale maakte niet eens zo veel uit, maar de US Open-finale van 2022 was wel teleurstellend. Nu was ik veel minder gespannen en ik heb geleerd van de fouten in de afgelopen finales.”
,,Ik had tot dit jaar nog nooit op court 1 en center court gespeeld. De halve finale op court 1 was al bijzonder, met dicht dak en een bijna-vol stadion. Center court was nog specialer. Maar tijdens de wedstrijd vergeet je de baan volledig hoor.”

Koolhof, vorig jaar met de Japanse Ena Shibahara nog de beste in het gemengd dubbelspel op Roland Garros, nam de touwtjes stevig in handen. ,,Ik begon sterk, nam Neal een beetje op sleeptouw. Vanaf onze eerste break liep het bij allebei goed en hadden we nog overtuigender kunnen winnen.”

Pure blijheid
Al maakten de uiteindelijke cijfers waarmee Marcel Granollers en Horacio Zeballos werden bedwongen, niets uit voor het gevoel van Koolhof na de laatste bal. ,,Het was pure blijheid op het moment zelf”, haalt de tennisser dat moment nog feilloos terug.
Knuffelen met Skupski, klaterend applaus vanaf de tribunes, prijsuitreiking. ,,Alles ging snel. Ereronde over center court, allerlei verplichtingen, zoals de dopingcontrole, pers, andere zaken. Daarna gegeten en ik ging redelijk vroeg naar bed.”
Om zich bij het ontwaken in de Engelse hoofdstad ten volle te realiseren: ik heb Wimbledon gewonnen. ,,Geweldig. Persoonlijk én voor ons als team. Dat we na de teleurstellende resultaten in Australië en Parijs de winst in Londen wel pakken, voelt als bekroning van ons goede partnerschap.”
Én van een welbewuste keuze in 2014 om het enkelspel vaarwel te zeggen en het vizier alleen nog te richten op dubbelen. ,,Maar ik kon toen echt niet vermoeden dat ik ooit Wimbledon zou winnen, hoor. Het was een switch om te kijken of ik in de dubbel wel een goede carrière kon opbouwen. Dan denk je echt niet dat je de nummer 1 van de wereld wordt én Grand Slams gaat winnen.”
Wisselende en vaste partners
,,Ik had in de afgelopen jaren veel wisselende partners. Met Matwé Middelkoop speelde ik het langst samen en het is fijn nu met Neal weer wat langer met een vaste partner te spelen. We zijn samen anderhalf jaar bezig en de klik is goed, op én buiten de baan. Ook waren de goede resultaten er direct en dat bevordert een samenwerking wel.”
,,Je voelt ook wanneer een partnerschap niet loopt of dat je geen groeipotentie meer ziet. Dan is het moeilijk het gesprek aan te gaan, maar: alle partners en beslissingen van de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan dit prachtige succes.”
Koolhof genoot er de laatste weken volop van. ,,Ik heb het allemaal prima kunnen laten bezinken, er goed en met veel plezier op terug kunnen kijken. Het viel mee met wat er allemaal op mij afkwam, hoor. Heel veel appjes, dat wel. Maar weinig radio en tv of zo. Tennis blijft in Nederland toch klein, ik had daarom weinig verplichtingen.”
,,Ergens wel jammer dat er weinig aandacht voor is, tegelijkertijd vind ik de rust ook fijn. Ik was lekker thuis, heb het lichaam goed rust kunnen geven, doordat we Hamburg en Washington niet speelden. En inmiddels is het al meer vooruitkijken dan terugblikken. De focus ligt op Amerika en de US Open, die we ook willen winnen.”
Tussenstop
De triomf op Wimbledon is dus mogelijk slechts een tussenstop naar nog meer glorie. Op korte termijn al. ,,We hebben dit jaar nog de Amerika-swing, de Azië-swing en het einde van het seizoen in Europa. Doelen zijn ook de nummer-1-positie vasthouden tot het einde van het jaar en zover mogelijk komen bij de ATP Finals in Turijn, het officieuze WK.”
Maar al raakt Koolhof, winnaar van de ATP Finals in 2020, voortaan geen knikker meer, die beslissing in 2014 wierp zijn vruchten al ruimschoots af. ,,Als je nummer 1 van de wereld bent geworden en een Grand Slam wint in zowel het gemengd dubbel als het herendubbel, dan is dat wel een geslaagde loopbaan, ja. Daar had ik destijds voor getekend.”