Ik wist een beetje wat ik kon gaan verwachten toen ik vanmorgen koers zette richting Purmerend. Hij is één van de tennisgekken. Zo staan ze bekend in het tenniswereldje, op facebook en op Instagram. Sommigen zeggen dat ik een tennisgek ben, maar deze meneer is nog veel tennisgekker. Als ik hem in een categorie zou moeten plaatsen zou ik zeggen; KNETTERGEK. In de meest positieve zin van het woord.
Ik ontmoette de tennisgek van vandaag lang geleden voor het eerst op het grastoernooi in Rosmalen. Daar liep hij rond in een soort van oranje condoompje. Hij spoorde mensen aan om een volley spel te spelen op een minibaan en deed daar zelf nog actief aan mee als hij er eentje te pakken had. Hij werkte zich in het zweet in dat oranje condoompje, maar geen centje pijn. Hij dweepte alles en iedereen op en zorgde ervoor dat iedere deelnemer als een held van dat minibaantje afstapte. Het waren geweldige leuke taferelen en het zorgde voor blijde gezichten. Maar de historie van Edwin Elzinga en tennis reikt verder. Veel verder. Van speler, tot trainer tot entertrainer. Een tennisentertrainer pur sang. Eentje van de buitencategorie. Een beer van een vent met een hartje van goud. Goed gebekt, humor en vol hilarische anekdotes.
We troffen elkaar vandaag in een garagebox van nog geen 20 vierkante meter. Na de omhelzing werd er een statafel gepakt en uitgeklapt, er kwam een thermoskan koffie uit de auto plus wat pakjes stroopwafels. En toen begon de reis door de tennisgeschiedenis. Over zijn tijd dat hij samenwerkte met de KNLTB en een soort van bondscoach van het straattennis was. Hij ging met de schooljeugd tennissen, hij maakte alles en iedereen met een tennisracket en tennisbal enthousiast. Zilveren Kruis, Lotto, de ATP, Cartoon Network, allemaal zijn ze Edwin op hun pad tegengekomen. Ook Paul Haarhuis, Fernon Wibier, Miriam Oremans hebben hem aan het werk gezien. En ook Ivan Ljubičić en Roger Federer. En dan hebben we het nog niet eens over de verenigingen die hij bezocht heeft om de tennissport te promoten. Op zijn manier. Met zijn babbel en met een dosis humor, met de anekdotes en de geschiedenis van de sport en met oefenstof. De map met zijn tennisleven liet pagina na pagina zien waar Edwin geweest was. Hij moet ze zowat allemaal gehad hebben. Ook met zijn Classic Tennis Tour evenementen. Zoals hij dat noemt met ‘houtjes en witte tennisballen’. Het witte colbert hing in de garage en de witte petten lagen er ook.
Maar er hing en stond veel meer. Linnen adidas tennisschoenen, koffers vol met rackets, en ‘houtjes’ keurig gesorteerd in bananendozen. Tassen vol met rackets uit de wat recentere geschiedenis, waar bij mij de kwijl uit m’n mond liep. Daar op en onder allerlei memorabilia. Antieke tassen, tennisballen, tegeltjes, onderscheidingen, boeken, tijdschriften, postzegels, tenniskarren, tennismanden. De hele mikmak staat, ligt of hangt er. En de passie waarmee die tennisgek het allemaal vertelde, was aandoenlijk. Je zou gelijk je tennisoutfit en schoenen aan willen trekken. Overal een verhaal achter. Waar het vandaan kwam en hoe hij eraan kwam. De man barst van het enthousiasme en hij lachte en glunderde van alle kanten toe hij zag dat het me raakte. Dit zijn de bijzondere pareltjes die zich in het tennis bewegen. Unieke mensen met ruime bagage en kennis en ervaring die weten hoe het werkt. Dat laat hij ook zien als hij met zijn Classic Tennis Tour naar verenigingen gaat. Dan legt hij de evolutie uit van de tennisrackets en laat mensen dat zelf ervaren. Ik weet dat er enkele zijn hier op de TennisPassie pagina die daar onlangs nog mee te maken hebben gehad. Waar Edwin en die andere tennisgek op bezoek kwamen om een toernooi wat extra cachet te geven. En dan moet je niet raar opkijken als dan ineens een look-a-like Andre Agassi en Ivan Lendl op de baan staan. Ze voeren een show op en een show die mensen waarderen en die aanstekelijk werkt. Dat zit ook in het karakter van het beestje. Of dat nu bij een tennisvereniging is, of jaarlijks op het SportsPlaza van het ABN-AMRO WTT in Rotterdam of zoals vandaag bij mij, hij groeit met de minuut en het straalt plezier in het spelletje en de sport uit en zeker zo belangrijk, plezier bij hemzelf.
Twee bakkies koffie, een stroopwafel en de nodige verhalen verder ging ik met een doos vol cadeaus terug naar huis. Onvoorstelbaar blij dat ik hem en zijn verzameling gezien had. Dat ik er weer iets van leerde en dat enthousiasme weer zag. Ook weer bij mezelf zag. Wat ik heb gekregen koester ik. Van die boeken, van de Australian Open spelershanddoek, van de ATP speld, tot de zwart tulp in de kubus. Het magazine uit 1969 met op de cover Tom Okker, het schaaltje van de Davis Cup. Voor velen zegt het niets. Voor mij zegt het alles. Edwin geeft. Dat is het allermooiste. Hij geeft en hij geeft om de sport. Om de tennissport. Dit soort kerels zijn goud waard voor de tennissport. Hij is als mens ook van goud. Daar neem ik graag een TP shirt voor mee en rij ik er dik 300 kilometer voor. Op de radio het nieuws met de mededeling dat er ruim 800 kilometer file stond. Ik lachte erom. Vandaag was onze dag. Van Edwin en mij.
Als bestuurders van tennisverenigingen dit lezen; Neem contact op met Edwin. Nodig hem uit op een Open Dag of een Open toernooi. Laat hem het maar regelen. Succes gegarandeerd! Als KNLTB directeur Erik Poel dit leest; Haal hem eens naar Amstelveen en laat die tijden herleven. Hij is dé man die de kar kan trekken om dat enthousiasme voor de tennissport erin te krijgen en te houden. Hij heeft mij vandaag op zijn tennisreis meegenomen, hij kan ook jullie meenemen. Op een manier dat iedereen het snapt en er de lol van inziet. Edwin leeft, eet en ademt tennis. Check; https://www.edwinelzinga.nl/
Bedankt Edwin. Niet alleen voor die presentjes die je me meegaf. Je gaf me inspiratie, ideeën, en je gaf me het gevoel dat deze tennisgek er niet alleen voor staat. Dat vond ik het allermooiste.
Zie je binnenkort weer, tennisgek.
Liefs
TP1
