New kid in town ??

175

De foto die hoort bij dit artikel is in meerdere opzichten illustrerend voor hetgeen absoluut komen gaat. Stefanos Tsitsipas die misschien wel Roger Federer troost na een briljante partij in de 4e ronde op de Australian Open. Misschien zegt Stefanos wel ‘Houdoe en bedankt’ tegen zijn idool. Een wisseling van de wacht is in ieder geval aanstaande.

De GOAT en de in potentie nieuwe GOAT. Dat laatste zal nog moeten gaan blijken overigens, want wat Federer voor carrière heeft neergezet is eigenlijk te zot voor woorden. Dat is voor heel veel mensen een ‘once in a lifetime’ iets in het tennis geweest. Wij herinneren ons nog de absolute gekte in Ahoy van bijna een jaar geleden. Toen het nieuws bekend werd dat meneer naar Rotterdam kwam stond Rotterdam en heel tennis minnend Nederland in no time in lichterlaaie. En toen hij verscheen was er buiten en binnen Ahoy geen doorkomen aan.

Natuurlijk kwam hij met een missie. En die missie volbracht hij. Niet alleen voor hemzelf, maar ook voor het hele circus dat om Federer hangt en er een belang bij heeft dat Federer nog eventjes de kar blijft trekken. Maar waar het tot voor kort allemaal appeltje-eitje was als hij ergens deelnam, dat is vandaag de dag wel even anders. De leeftijd en de fysieke gesteldheid beginnen hun tol een beetje te eisen en er moet echt gekeken worden waar en wanneer de Zwitser weer kan pieken. Daar komt bij dat hijzelf ook niet meer voor alles te porren is en natuurlijk als papa ook gewoon steeds meer snakt naar het warme nestje thuis. Uit financieel oogpunt hoeft hij al helemaal de deur niet meer uit. Dat gaat al helemaal nergens meer over en die hoeft, in tegenstelling tot vele anderen, zich echt niet meer uit de naad te werken op de tennisbaan. Het is hem gegund. Want samen met zijn Spaanse collega Rafael Nadal hebben ze decennia lang het tennis smoel gegeven en gezorgd dat de sport wereldwijd op de kaart bleef staan. En natuurlijk waren er een aantal meer die hun steentje bijdroegen en nog bijdragen, maar deze twee staken er op alle fronten met kop en schouders bovenuit.

En dan gaat de titelverdediger Federer naar Melbourne. De missie was om zijn 100e titel binnen te halen en wij hadden (en hebben nog steeds) het vermoeden dat als dat moment daar is, er de stekker uitgaat bij de tennisindustrie Federer. En dan? Moet Nadal dan de kar alleen trekken? Die zit ook steeds meer op zijn Academy in Manacor dan dat hij van luchthaven naar luchthaven trekt. De Spaanse furie is er nog iedere keer en hij houdt zich verrekte goed in stand met zijn prestaties, maar ook hij heeft het eeuwige tennisleven niet en het ‘moeten’ is er bij Rafa ook wel zo’n beetje af.

Het is van beide heren bijzonder en buitengewoon knap wat ze gepresteerd hebben. Niet alleen het lichaam begint te sputteren, ook mentaal zullen ze rust in de tent willen hebben. Jarenlang achterom moeten kijken. Iedereen joeg op ze. Federer en Nadal werden niet geacht te verliezen. Opjagen die twee en dat bastion van tennisgenot en continuïteit beetje bij beetje slopen. Je moet het maar kunnen. Je moet er maar mee kunnen omgaan. Geleefd worden. Want dat zijn ze en dat worden ze. Want naast het sportieve, moesten er ook anderen uit de ruif meevreten en ook die hadden hun wensen en eisen. Dat is ook wel een keuze die ze zelf maakten, maar de belangen waren gewoon groot en daar moest zowat alles voor wijken. Dat is ook topsport.

Nu verschijnt er een Griek op het tennistoneel. Haast uit het niets klopt hij steeds vaker en steeds nadrukkelijker op de deur van het, voor héél weinigen, weggelegde tenniswalhalla. Voorbeeld; We waren wel op het park, we hebben hem daar niet zien spelen, maar realiseer je dat Stefanos Tsitsipas een goeie 5 jaar geleden nog niet door de kwalificaties kwam van een ITF Grade 1 juniorentennistoernooi. Uiteindelijk wel als lucky-loser in de main-draw, maar ook gelijk daar na één pot er weer uit. Net als Alexander Zverev. Alleen die was destijds als eerste geplaatst in het schema. Het is mooi om te zien dat uit dat clubje van 2013 er nu een aantal aan een hele goede opmars bezig zijn. Denk aan een Frances Tiafoe. Ook liep er daar toen een, daar in ieder geval niet tot de verbeelding sprekende, Jelena Ostapenko rond (met fluffy hondje).

Maar Tsitsipas staat nu op -waar anderen (nog) niet bij machte zijn- en gaat een hele maar dan ook hele goede kandidaat worden om de komende 10-15 jaar de tenniswereld naar zijn hand te zetten. En niet alleen vanwege zijn sportieve prestaties, maar ook om het persoontje Tsitsipas zelf. Een Federer, een Nadal en al helemaal een Sharapova zijn geoliede marketingmachines. Die genereren een sloot geld dat wil je niet weten. Dat wordt nauwlettend geregisseerd en gemonitort en waar nodig bijgestuurd. Het knikt allemaal ja en amen, glimlacht tegen honderd en tien en loopt gedwee mee in de marketingpas. Dat verklaart ook grotendeels de riante bankrekeningen van dat drietal. Tsitsipas is zo ver nog niet, en hopelijk komt het zover ook niet. De populariteit van de Griek komt uiteraard van zijn spel, daar begint het mee, maar zeker ook van de X-factor van die jongen. Hij straalt het plezier in wat hij doet gewoon uit en laat keer op keer zien ‘genuine’ te zijn en laat zelfs op een mooie manier zien soms zelf versteld te staan van zijn sportieve prestaties. En dat is nu net wat we willen. Beetje onorthodoxe haardracht, beginnend baardje, heel goed in (social)media en heel goed in het nog zichzelf zijn. Het is een brok plezier die gast. Hij is aangenaam voor zichzelf en voor de mensen die voor hem een kaartje kopen. Die krijgen waar voor hun geld. En de mensen die kaartjes kopen voor een partij van hem dat worden er met de dag meer (tip: bestel nu al kaarten voor Rosmalen!). En niet geheel onbelangrijk, hij is aangenaam voor zichzelf en voor de mensen om hem heen. Is hen vooral dankbaar dat hij dit nog allemaal mag en kan doen.

Als straks de echte klappers gaan komen dan zullen we het zien of hij de andere bedreigingen en soms zieke figuren in dat wereldje van zich af kan houden of in ieder geval naar zijn poppen kan laten dansen. Hij heeft wisselgeld en nog wat achter de hand ook met zijn iedere minuut van de dag groeiende schare fans. De aaibaarheidsfactor is zeer groot van die jonge Griek.

Het is naar onze mening het puzzeltje dat in elkaar gelegd moet worden. Het zijn de details die ervoor zorgen of het ‘m wel of niet wordt. Bij Stefanos Tsitsipas lijkt het er sterk op dat ze het daar wat dat betreft allemaal prima voor elkaar hebben. En anders hebben ze een geweldige toneelacademie gevolgd.

Maria blijft het proberen omdat het ook haar ego streelt, ze het podium nog nodig heeft om in de spotlights te blijven daar haar snoepjes nog niet goed genoeg vermarkt worden. Nadal blijft vechten tot de laatste minuut en gaat straks Uncle Toni helpen op de Nadal Academy en vanuit daar zijn steentje aan de tennissport bijdragen. Federer kan sowieso nog leunen op een 300 miljoen dollar deal in Japan. De komende 10 jaar gaat hij daar gebracht worden als de ideale schoonzoon of ideale familieman. Daar smullen ze in Azie van. Lekker wat fotoshoots met Mirka en de kinderen voor Uniqlo. Wat TV commentaarwerk voor wat Aziatische zenders en zijn foundationwerk in Afrika. Allemaal al geregeld. Alleen die 100e titel nog om een statement van heb ik me jouw daar neer te zetten.

Als liefhebbers hopen we dat die 100e er in 2019 nog niet komt. Australian Open lukte niet, Roland Garros wordt ‘m niet, Wimbledon is al vergeven aan Murray en de US Open is te ver van huis. Misschien dat het dan Basel wordt.

En Stefanos Tsitsipas? Die zal het allemaal een worst wezen. Die krijgt van dit hele verhaal niets mee en maakt zich op zijn manier op voor de confrontatie in de halve finale op de Australian Open tegen Rafael Nadal. Zijn eerste halve finale op een Grand-Slam, waar Nadal er al 30 van op de teller heeft staan. Maar dit wordt een partij van het kaliber ’the rumble in the jungle’. Deze wil je niet missen en hiervoor ga je voor de buis zitten.