MIKE HOF MEETS VINCENT VAN DEN HONERT

1071

✍️ Mike Hof

Talent had hij zeer zeker en de ambities waren er zeker ook. Hij heeft het een aantal jaar als speler geprobeerd op de ITF Future toernooien met als hoogtepunten twee keer een kwartfinale in het enkelspel en één keer eindigde hij als runner-up in het dubbelspel. Zijn hoogste positie op de wereldranglijst was plek 1069. Maar na vijf jaar ploeteren door de jungle van het ITF circuit en vanwege talrijke blessures speelde hij in de zomer van 2017 zijn laatste ITF Future toernooi en gooide hij daarna het roer om en werd tenniscoach. Nu reist hij de wereld over en coacht hij de huidige nummer 6 van de wereld bij de junioren. Vandaag een mooi gesprek met Vincent van den Honert.

Het gesprek hadden we al een tijdje geleden gepland maar door de corona omstandigheden liep het helaas even anders. Afgelopen week stuurde Vincent mij een berichtje: Mike kun je zaterdag? Ik geef eerst een uurtje les van 9 tot 10 bij T.C. Nieuwe Sloot in Alphen a/d Rijn, maar als jij je rackets ook even meeneemt kunnen we om 10 uur even tennissen en daarna even aan tafel zitten voor het interview. Nou, dat hoef je geen twee keer tegen me te zeggen en dus zat ik om 8.45 uur in de auto met mijn rackets, pen en papier op weg naar de tennisbaan. Na 3 kwartier heerlijk wat ballen geslagen te hebben gingen we maar eens aan tafel zitten.

☝️ Je heb het zelf een kleine zes jaar geprobeerd op ITF tour maar je ben niet hoger gekomen dan plaats 1069. Wat is de reden dat je niet hoger bent gekomen?

💬 Ik heb lang niet alles eruit kunnen halen. De financiële middelen waren er bijna niet om de wereld over te kunnen vliegen. Om rond te kunnen komen en alles te kunnen bekostigen werkte ik als ik thuis was part time op een call-center en gaf ook nog tennisles. Als je dan in die tussentijd ook nog zelf moet trainen en je wedstrijden speelt op de NRT toernooien én competitie dan zegt je lichaam een keer stop. Dan gaat het niet meer. Ik ben in die periode geblesseerd geraakt aan mijn rug, mijn pols en mijn knie, dus ik kon onmogelijk 30 weken per jaar de tour op om punten te halen. Ik haalde er dus niet genoeg voldoening uit. Daarom besloot ik in de zomer van 2017 dat het wel mooi was geweest. Als je 1000e van de wereld staat en je heb een kleine 7.000 euro aan prijzengeld bij elkaar geslagen dan ben je geen proftennisser.

☝️ Toen je in 2017 stopte verliet je de tenniswereld niet maar ging je tennisles geven in Amstelveen.

💬 Ja dat klopt. Ik ging les geven bij de tennisschool van Roland Laurense. Een collega raakte geblesseerd en toen werd ik gevraagd of ik een Amerikaanse junior wilde begeleiden.

☝️ Amstelveen was een mooie stap voor je om te beginnen als tenniscoach dus?

💬 Ja dat was het zeker, Mike. Want na het begeleiden van de junior kwam ik via Orange Coach Sven Groeneveld en Erwin van den Heuvel terecht in Spanje daar ben ik ruim 2 maanden geweest maar dat was niet wat ik er van verwacht had. Tot een goede vriend van mij, Peter Lucassen, belde en vroeg of ik interesse had om de Amerikaanse Maria Sanchez te komen coachen. Die stond toen nummer 300 van de wereld stond bij de dames. Ik had zeker interesse en stapte op het vliegtuig naar Amerika. Na een gesprek met Peter en Maria hadden we het gevoel dat er een klik was en besloten we een samenwerking aan te gaan. Ze had in de zomer van 2018 weinig tot geen punten te verdedigen en we hadden het doel om het kwalificatietoernooi van de US Open te halen. We speelden een aantal Challenger toernooien en WTA kwalificatietoernooien. In augustus 2018 zou ze geplaatst zijn in het kwalificatie schema van het WTA toernooi van San Jose. Totdat op het laatste moment Aryna Sabalenka besloot in te schrijven omdat zij graag wat extra wedstrijden in de benen wilde hebben. Dus zat Maria wel in het kwalificatietoernooi, maar had geen geplaatste status meer en lootte ze in de eerste ronde ook meteen Sabalenka. Na de eerste set vrij kansloos te hebben verloren met 6-2 kantelde de wedstrijd en won ze tot ieders verbazing de wedstrijd met 2-6, 7-5 en 6-4. Voor mij was dit toch wel een eerste kleine hoogtepunt in mijn prille trainersloopbaan. Helaas verloor ze de tweede ronden met 7-6 en 7-6 van een Spaanse. Maar we hadden toch best wel goede resultaten geboekt en gingen van plaats 300 naar plaats 230 op de WTA ranking. Helaas lag de cutt of voor de US Open rond plaats 220 en haalde ze dat net niet. Een paar weken later besloot ik voor mezelf dat het mooi was geweest. Ik was toe aan iets anders en keerde terug naar Nederland.

☝️ Nu ben je al een tijdje actief als trainer in Duitsland op de tennisschool van Alexander Waske. Hoe ben je daar dan terechtgekomen?

💬 Toen ik terugkwam uit Amerika had ik niet direct werk en besloot ik om bij een aantal tennisscholen in binnen- en buitenland een open sollicitatie te doen. Ik stuurde ze mijn cv en werd bij een aantal tennisscholen uitgenodigd voor een gesprek. Bij Alexander Waske werd ik in eerste instantie afgewezen omdat ze niets voor me hadden op dat moment en werd me verteld dat ik het na een half jaar misschien nog een keer moest proberen. Een paar dagen later belden ze me toch op of ik een week op proef wilde komen want ze hadden misschien toch wel iets voor me. Toen ben ik in de auto gestapt. Ik liep twee dagen mee met Alexander en daarna zei hij na de ochtendtraining tegen me; “Jij doet vanmiddag dezelfde training als ik deed met deze groep.” Dus toen stond ik alleen voor de groep en binnen een uur liep Alexander al naar andere banen toe want het ging goed. Ze hadden er vrijwel direct vertrouwen in en besloten mij toch een contract aan te bieden in diezelfde week.

☝️ En nu zien we jou al een tijdje als coach van junior Karlis Ozolinz uit Letland. Hoe is dat tot stand gekomen?

💬 Ja dat klopt. Ik ben nu anderhalf jaar trainer van Karlis via de academy van Alexander waar hij ook traint. Hij kreeg woorden met zijn toenmalige coach en toen werd ik gevraagd of ik hem wilde gaan begeleiden op de training en op de ITF junior tour via de academy. Op dat moment stond Karlis nummer 190 op de ITF junioren ranking. Op de academy krijg je 3 tot 4 spelers toegewezen waar je verantwoordelijk voor bent en Karlis is dan de hoofdspeler waar ik mee op tour ga. Ik ben dan verantwoordelijk voor de toernooiplanning, trainingsschema’s, etc. Na een paar keer getraind te hebben hadden we er beiden wel vertrouwen in en gingen we samen de tour op. Als we geen toernooien hebben dan word er getraind bij de tennisschool van Alexander.

☝️ Karlis won in 2019 5 titels op de junior tour en jullie kwamen zelfs op de Grand Slam toernooien!

💬 Klopt ook. Karlis won twee ITF Grade 3 toernooien in Istanbul en wist zo het kwalificatietoernooi van Roland Garros te halen waar hij helaas in de tweede ronde kwalificatie sneuvelde. Na nog een aantal toernooien in Europa te hebben gespeeld waaronder het Biesterbos Open in Castricum maakten we ons klaar voor de trip naar Amerika en de U.S. Open. Als voorbereiding daarop speelde Karlis een sterk bezet ITF Grade 1 toernooi op College Park. Als ongeplaatste speler won hij daar het toernooi. Dit was wel de doorbraak want hij steeg van plaats 105 naar 50 op de wereldranglijst. Daarna won hij de kwalificatie voor de U.S Open maar sneuvelde hij helaas in de eerste ronde van het hoofdtoernooi. In oktober heeft hij nog twee toernooien gespeeld in Japan en daarna zouden we plannen maken voor 2020. We hadden het idee om in 2019 ook een aantal ITF Future toernooien te spelen om zo ook ATP punten te gaan verzamelen op de pro tour. Maar een dag voor de wedstrijd werden we beiden ziek en moest Karlis zich terugtrekken uit het toernooi. Maar in november werden er ook nog twee jeugdtoernooien gespeeld een ITF Grade 2 in Israël en een ITF Grade 2 in Letland. Karlis won ze beiden, steeg daardoor nog een stukje op de wereldranglijst van de junioren, en kon dus hoofdtoernooi spelen van de Australian Open. Als je die kans krijgt moet je het doen en zijn we eind van het jaar naar Australië gevlogen. Hij speelde daar een voorbereidingstoernooi in Traralgon. Een toernooi wat eigenlijk niet te doen was, waar het hard waaide en de stad blauw stond van de rook vanwege de bosbranden. Je liep daar bijna de hele dag met mondkapjes op. De eerste ronde werd nog gewonnen maar de tweede ronde had Karlis er blijkbaar niet zo’n zin in en tankte hij gewoon een wedstrijd weg. Dat hij een wedstrijd weg stond te tanken was niet de eerste keer en daar was ik best wel teleurgesteld over. Je zit aan de andere kant van de wereld en je staat hier gewoon een wedstrijd weg te geven omdat je geen zin heb. Karlis maakte excuses en na een goed gesprek zei hij; “Volgende week gaan we naar Melbourne en ik beloof je dat word ons toernooi. Ik ga daar vlammen.” En hij hield zijn woord, haalde de halve finale in de enkel en was runner up in de dubbel. En hij steeg op de wereldranglijst naar plaats 6. Een geweldige prestatie en toch ook zeker wel een hoogtepunt voor mij als trainer. In de weken dat we in Melbourne waren werd er in de Rod Laver Arena getraind met zijn idool en landgenoot Ernests Gulbis.

☝️ Eind februari gingen jullie toch op jacht naar ATP punten en dat pakte meteen goed uit.

💬 Dat pakte zeker goed uit. Hij kwam in Trnava op het $15K ITF Future toernooi in het hoofdtoernooi op basis van zijn junioren ranking en haalde daar gelijk de finale. De finale verloor hij nipt met 6-4 en 6-4 maar desondanks toch een hele mooie en goede week. En de week daarna werd hij zelf opgeroepen voor de Davis Cup Letland – Egypte. Hij had net daarvoor op de future een ATP ranking gehaald (ATP 1125) en de bondscoach besloot hem op te stellen voor de eerste enkelspel wedstrijd tegen Mohamed Safwat (ATP 131). Hij verloor met 7-6 en 7-5. Er zaten ook nog twee andere jongens in het team die door omstandigheden het team hadden verlaten. Dus bleef Karlis over samen met Ernests Gulbis en ze wonnen samen de dubbel. Uiteindelijk werd die Davis-Cup ontmoeting met 3-1 gewonnen.

☝️ Nu je pupil goed gepresteerd heeft in Australië word er dan anders tegen jou aangekeken en word je vaker benaderd door spelers of jij hun zou willen begeleiden?

💬 Je merkt wel dat er dan meer respect is, maar zo gaat dat in de meeste sporten. Als je wint heb je vrienden als je verliest ben je feitelijk een nobody.

☝️ En hoe ziet de rest van het jaar eruit voor jou? Wat verwacht je nog van dit jaar?

💬 Door de beperkingen i.v.m. het coronavirus ben ik de afgelopen tijd thuis geweest in Nederland en heb ik wat les kunnen geven. Deze week ga ik terug naar Duitsland waar we weer gaan trainen. Bij de academy ben ik nog verantwoordelijk voor jongen uit Japan en een jongen uit Syrië. Deze jongens zijn iets jonger maar ik ben er zeker gecharmeerd van. Ik verwacht niet dat er dit jaar nog internationaal gespeeld zal worden omdat er een aantal landen nog lang op slot blijven. Wel heel jammer want ik had echt het gevoel dat Karlis dit jaar zeker een Grand Slam had kunnen winnen en we het jaar zo goed begonnen waren. Ik speel zelf ook nog in de Duitse competitie die komend weekend toch van start gaat. Dat is tweede verbandsliga en de clubs waren onderling overeengekomen dat er wel gespeeld kon worden. Het niveau is vergelijkbaar met hoofdklasse heren in Nederland. Ook speel ik nog eredivisie heren in Nederland bij Lewabo, en mocht deze nog doorgaan in het najaar en ik ben beschikbaar, dan zal ik zeker spelen. Verder loopt mijn contract dit jaar af bij Alexander Waske en moeten we nog om de tafel om te kijken wat we gaan doen. Mocht de tijd rijp zijn sta ik er ook voor open om terug te keren naar Nederland als er een mooie aanbieding komt.

Vincent bedankt voor het interview en het uurtje tennissen. We hopen dat er dit jaar toch nog getennist wordt en dat je samen met Karlis alsnog een Grand Slam wint. Heel veel succes met je loopbaan als trainer.
We blijven je volgen en komen jou vast wel weer tegen op de tennisbaan.