KLAAR VOOR DE START – Sophie in gesprek met Annika en Klara

964

✍️ Sophie Asberg

KLAAR VOOR DE START!

Annika Barth en Klara Veldman durven te dromen

 


Tennisprof, hoe word je dat? Daar bestaat geen recept voor, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Bovendien, je wordt het eerder niet dan wel. Want, zoals we weten, de weg is lang en hard. Het begint natuurlijk bij een grote dosis tennis- en fysiek talent. Maar dan ben je er nog niet. Andere ingrediënten die sowieso aanwezig moeten zijn, zijn doorzettingsvermogen, focus, vertrouwen, een sterk lijf, de juiste begeleiding door trainers en ouders, veel geld, noem maar op. En hoe stroom je door van het jeugdcircuit naar het volwassen internationale tennis? Ook deze fase is complex. Misschien wel de moeilijkste?

Nederland kent aardig wat ambitieuze talentvolle tennistieners die dromen van een internationale tenniscarrière en die zich gelukkig niet laten leiden door al deze ‘moeilijkheden’. Maar ze komen nauwelijks in beeld. Hoe zien zij de weg naar internationaal tennis voor zich? Wanneer besluit je ervoor te gaan? Hoeveel investeren ze nu al? Hoe worden ze begeleid? Op welke plaats komt school? Interessante vragen om eens nader op in te gaan met de Amsterdamse Klara Veldman (17) en Annika Barth (16). Zij zijn zulke tennistieners; bevlogen, onbevangen, nieuwsgierig en klaar voor de start.

Over een paar dagen gaan zij die start maken. Onder begeleiding van hun al even ambitieuze tenniscoach Yannic Mulder van Tennisschool Drive ITT, zullen zij afreizen naar de Rafa Nadal Academy op Mallorca om daar ruim twee weken de internationale sfeer en concurrentie te gaan ervaren. “Ik heb zoveel zin!” zegt een enthousiaste Klara. “Ik ben zo benieuwd hoe het zal zijn! Ik heb zoiets nog nooit gedaan. We zijn opeens ook een lange tijd met zijn drieën. Dat is ook nieuw.” “Dat heb ik ook wel.” vult Annika aan. “Ik ben gewoon vooral benieuwd. Ik zie het met name als een kans om ervaring op te doen. Patrick vroeg toevallig vanmiddag aan ons: ‘Waarom gaan jullie eigenlijk, wat is jullie doel?’ Ik zei toen dat ik het zie als een start om ervaring op te doen, op weg naar de top. Hij was blij dat we dit antwoordden. Dat we niet zeiden dat ons doel was om onze eerste punten te halen, want dan leg je er meteen zo’n druk op. Je moet vrijuit spelen. Dat moet je doel zijn tijdens je eerste stapjes.”

Veldman en Barth zijn de pupillen en ‘tenniskinderen’ van trainers Rienco Vos en Patrick Silos, oprichters van de Amsterdamse tennisschool Drive ITT (Instituut voor Tennis Talent). Al vanaf de start van de tennisschool in de jaren negentig was het hun grote ambitie om in de toekomst internationaal te gaan, spelers naar de top honderd op te leiden. En nu, na jaren van groei en ontwikkeling lijkt het moment aangebroken die droom samen met Yannic Mulder verder te realiseren. ‘De reis’, die ze met hun talentvolle pupillen willen maken hebben ze de naam UBUNTU gegeven, naar een Afrikaans spreekwoord. Het betekent: ‘Ik ben omdat wij zijn’.

Een opgewekt klinkende Vos: “UBUNTU leek ons toepasselijk voor wat wij willen gaan doen. We zijn natuurlijk al goed op weg met Zachary Eisinga. Maar alles staat nog volledig in de kinderschoenen, vooral ook financieel. We zitten in een aanloopje maar dat aanloopje doen we samen. Je wordt beter door elkaar, door als team te acteren, al is ieders doel natuurlijk individueel.”

Wat maakt Annika en Klara bijzonder en waar liggen hun kwaliteiten? “Voor allebei geldt dat ze enorme doorzetters zijn en een scherpe focus en volledige toewijding hebben. Daar ligt hun mentale kracht.” zegt Vos. “Als je kijkt naar hun spel dan zou ik Klara omschrijven als een hele fysieke speelster. Ze is enorm sterk en snel en kan daardoor veel ballen halen en lang de rally aangaan. Haar speltype komt een beetje in de richting van dat van Coco Gauff. Ze moet wel leren nog aanvallender te zijn, maar daar wordt aan gewerkt. Annika is een echte ‘shotmaker’ en is ook niet bang om het net op te zoeken. Ze heeft heel veel aanleg voor een goeie service. Soms is deze al 180 km per uur. Dat is heel wat als je het vergelijkt met de wereldtop. Haar forehand is ook echt een wapen.”

DE DROOM
Annika Barth en Klara Veldman zijn niet ‘geboren’ op de tennisbaan. Ze begonnen relatief laat. Na de recreatieve lessen op respectievelijk VVGA en Tie-Breakers, stroomde Barth op haar negende en Veldman pas op haar elfde door naar Drive ITT voor het serieuzere werk. Maar wanneer komt dan het moment dat je aan proftennis gaat denken?

Klara: “Bij Drive ITT speelde ik eerst met de wat jongere kinderen want ik was niet goed genoeg voor de oudere groepen. Maar omdat ik het zo leuk vond ben ik heel veel gaan spelen. Toen we zagen dat ik echt wel ambitieus was hebben we op mijn dertiende gezegd: ‘We gaan ervoor, we gaan het gewoon proberen, om het echt internationaal te maken’. Bij mij kwam Rienco er zelf mee. Na de training kwam hij een keer naar me toe en stelde voor om bij mij thuis te komen eten om het met mij en mijn ouders over mijn mogelijkheden te hebben. Toen zijn we er echt voor gaan zitten. Ik had nooit zo naar tennis gekeken, om internationaal te gaan spelen, maar toen we het erover hadden werd ik heel enthousiast en wilde ik er meteen helemaal voor gaan. Maar het kwam dus echt wel uit hem.”

Annika: “Ik weet eerlijk gezegd niet meer zo goed hoe het bij mij is gegaan. Ik geloof niet dat er een moment was waarop we zeiden ‘Oké we gaan het doen’. Maar ik ken Rienco al best wel lang. Ik ging steeds meer één op één met hem trainen en ik denk dat toen zo bij mij het idee is gaan groeien dat ik wel heel goed wil worden. Hij kwam natuurlijk ook wel eens bij mij thuis om het over mijn doelen te hebben en op een gegeven moment ging dat over WTA toernooien spelen.”

Annika en Klara dromen ervan om later op het hoogste niveau te spelen en misschien wel een Grand Slam te winnen.

Klara: “Wij waren een keer samen bij de US Open en dat heeft gewoon zo’n indruk gemaakt! Het stadion en de sfeer, als je dáár dan mag spelen… En ik wil gewoon proberen het beste uit mezelf te halen, echt een zo goed mogelijke tennisster worden. Doen wat je leuk vindt en daar dan ook nog eens je geld mee verdienen, dat is wel mijn droom.”

Annika: “Rienco zei laatst: ‘Jullie hebben toch maar een mooi leven hè dames’, als grapje natuurlijk. Maar het is wel zo. We hoeven niet zo veel naar school en we kunnen veel trainen. Het is natuurlijk niet altijd leuk, er zijn ook wel eens momenten dat het niet zo goed gaat, maar alles bij elkaar is het wel heel erg gaaf.”

En als je dan zo’n ambitieuze droom hebt, moet er natuurlijk ook keihard worden gewerkt. Dat is de lol. Juist de weg ernaartoe telt. Klara en Annika trainen bijna twintig uur per week en daarnaast moeten ze school afmaken. Klara zit in zes en Annika in vijf VWO. Hoewel ze beiden op een LOOT school zitten, en trainen met school dus goed kunnen combineren, zit school toch altijd een beetje in de weg. Halen ze voor hun gevoel desondanks alles uit hun proces?

Annika: “Ja, ik haal er nu wel alles uit maar het kan altijd beter. Soms vind ik het wel lastig om ook school er naast te doen. Maar ik heb wel het idee dat we met Yannic en Rienco heel goed bezig zijn, door ook steeds nieuwe doelen te stellen.

Klara: “Ik heb dat ook wel, maar soms is het gewoon moeilijk. Ook het trainen op de baan. Om elke keer weer het beste uit jezelf te halen. Als ik bijvoorbeeld weer slecht hebt geslapen. Maar ook naast de baan kan het moeilijk zijn. Je wil ook wel eens niks doen. Als ik kijk naar vriendinnen van mijn vorige school, die gaan bijvoorbeeld veel naar feestjes en dan drinken ze ook. Maar dat doe ik gewoon niet. Dat zijn dingen die ik ervoor laat. Ik heb nog nooit gedronken.”

Annika: “Ik heb ook nog nooit gedronken. Mijn sociale leven is sowieso niet zo druk. Ik zit al sinds de eerste klas op een LOOT School en daar zitten allemaal mensen met mijn soort leven. Die kiezen echt voor de sport. Dus buiten school spreken we niet met elkaar af. Soms vind ik dat wel jammer, maar ik wil gewoon heel graag mijn doel halen.”

UBUNTU
Voor wie Drive ITT kent verbaast UBUNTU niet. Het past helemaal binnen de sfeer van de tennisschool, waar naast keihard werken en iedere dag een betere versie van jezelf zijn, verbinding altijd een belangrijk thema is geweest. Hoe is het voor de meisjes om in een dergelijk teamverband je eerste stapjes naar internationaal tennis te zetten?

Klara: “Ik moet zeggen dat ik het in het begin best onwennig vond om alles samen te doen, want uiteindelijk doe je het toch voor jezelf, is tennis een individuele sport. Maar dat gaat steeds beter. Het is een nieuwe kijk op hoe je het ook kunt doen.”

Annika: “Ja, en in Nederland zie je ook best wel veel dat als spelers niet tevreden zijn ze steeds weer op zoek gaan naar een nieuwe trainer of tennisschool. Maar zo blijf je alleen. Zo creëer je geen band. Ik denk dat als je bij elkaar blijft, de trainers je beter kunnen coachen omdat ze je echt goed kennen en echt weten wat je wilt. Het heeft ook een beetje een familie gevoel bij Drive ITT. Drive ITT-ers zijn ook echt trouw aan Drive ITT. ”

Klara: “Rienco en Patrick voelen echt als een soort tweede en derde vader van me.”

Annika: “Ja, Rienco noemt ons ook altijd zijn tennisdochters. Dat is leuk, ik denk niet dat je dat ergens anders zo vaak ziet.”

TENNISOUDERS
Een kind dat aan topsport doet, vraagt ook veel van de ouders. Niet alleen financieel maar ook emotioneel. Voor het begeleiden van de sportprestaties van je kind is het niet genoeg om goede intenties te hebben en gewoon jezelf te zijn. Dat is voldoende voor de opvoeding maar niet als je je kind specifiek in topsport wilt begeleiden. Dan moet de emotionele steun die je je kind biedt gericht en duidelijk zijn. Hoewel er soms kleine issues zijn, geven Klara en Annika hun ouders gelukkig een dikke voldoende.

Klara: “Mijn ouders hebben zelf niets met tennis maar ze zijn er wel supertrots op dat ik zo fanatiek bezig ben. Ze staan altijd voor me klaar. Maar ze begrijpen gewoon niet zo veel van het spel. Soms presteer ik super goed en soms niet als dat eigenlijk wel zou moeten en dan zeggen ze: ‘Hoe kan dat nou?’ Daar kan ik niet goed tegen, dat vind ik lastig. Maar mijn ouders leren wel hoe ze daarmee moeten omgaan. Ze zijn trouwens nooit boos. Ze willen gewoon vooral dat ik blij ben op de baan.”

Annika: “Bij mij is het anders. Mijn ouders tennissen wel allebei. Ze weten dus wat tennissen inhoudt. Vroeger speelde ik veel met mijn vader en nu ook nog wel eens. Ze zijn dus wel betrokken bij mijn tennisspel en het gaat thuis ook vaak over tennis. Ze gaan natuurlijk ook altijd mee naar toernooien. Wat ze het belangrijkste vinden is dat ik het leuk moet blijven vinden.”

NAAR NADAL
Inmiddels zijn Klara en Annika al lang en breed terug van hun reis naar Mallorca. Ze voelen zich nóg geïnspireerder dan toen ze erheen gingen.

Klara: “Het was echt heel erg gaaf. Ik heb echt super veel geleerd. We hebben heel veel getraind, wedstrijden gespeeld en ook veel naar wedstrijden gekeken. Op de eerste dag kwamen we ook Nadal tegen, dat was nog vlak voordat hij naar Australië vertrok. Dat was ook heel gaaf.”

Annika al even enthousiast: “Ik vond het ook heel erg gaaf. Steeds tegen andere meiden spelen is ook ontzettend leerzaam. Je ademt gewoon de hele dag tennis, dat is zo anders dan in Nederland. En de faciliteiten waren natuurlijk ook super goed.”
Weten jullie al hoe je programma er verder uitziet? “Nee nog niet precies.” Lachend: “Sowieso geld sparen en weer op school focussen. Want dat moeten we ook nog afmaken.”