✍🏻 Hawkeye
Zo, US Open achter de rug, Davis Cup gestart; het zijn zalige tennistijden. Ook zo intens en immens genoten van Carlos Alcaraz, die zijn jonge, Spaanse hand niet omdraaide voor bijna 24 uur tennis in 7 wedstrijden, de titel op magistrale wijze pakte en als 19-jarige de nummer 1 van de wereld is? Of van de Poolse Iga Swiatek, die in een weergaloos seizoen een dipje kende, maar in New York weer excelleerde? Én wat te denken van ‘onze eigen’ Wesley Koolhof, die een fantastisch toernooi en zijn tweede Grand Slam-dubbelfinale net niet bekroonde met zijn eerste titel op dat onderdeel?
Ik genoot in elk geval wel. Al was er ook ergernis in twee weken toptennis, dat soms tobtennis is. Nou ja, tobgedrag.
Zo toonde Nick Kyrgios niet alleen een verdrietigmakend gebrek aan respect voor tegenstander Karen Chatsjanov door het overwinningsfeestje van de Rus te verstoren door als een randdebiel twee rackets te slopen, de Australiër gaf ook een onthutsend slecht voorbeeld aan tennisjeugd wereldwijd, die aan de buis gekluisterd zit om de geniale gek te zien. Kyrgios leek nog wel aan de beterende hand. Maar zijn eruptie van woede en frustratie na de kwartfinale maakte duidelijk dat het gekke nog altijd veruit het geniale domineert bij deze puberale potentiële wereldtopper.
Hij is niet de enige prof die blijk geeft van een volstrekt gebrek aan besef een voorbeeldfunctie te hebben. Djokovic, Dimitrov, Tsitsipas, Zverev en – jazeker – ‘onze eigen’ Tallon Griekspoor: niet de minsten die flippen voor het oog van de camera’s. En wij ons maar afvragen hoe die jochies van 11, 12 jaar op de regionale tennisbanen aan hun stuitende divagedrag komen…
Zo moeilijk is het toch niet dat wangedrag aan te pakken? Eerste ‘misconduct’? Waarschuwing. Bij het tweede: punt kwijt. Vervolgens een game en een dikke boete aan de broek en dan: wedstrijd inleveren, net als het tot dusver verdiende prijzengeld. Afrekenen aan de poort! Neem er vergif op in dat het zo voorbij is met dat gestoorde gedrag. Een enkele geniale gek misschien uitgezonderd.
Waar, zo vrees ik, niks meer aan te doen is: Paul Haarhuis. Met stomheid geslagen lees ik een – van kritische vragen gespeend – interview met de Davis Cup-captain. Daarin claimt hij min of meer het succes van de drie musketiers Botic, Tallon en Tim, en in hun spoor Gijs en Jelle. Uitgekiend beleid, stelt de dwalende ex-topper. ‘Al die tennisscholen die ieder twee talenten in huis hebben, verspreid over het land, dat werkt niet’.
Nou, Remco Schreurs, dan sta je er mooi op. Ja-ren-lang gezwoegd, geploeterd, gelachen en gehuild met Botic en ‘meneer’ Haarhuis schaamt zich er niks voor publiekelijk de credits te pakken. Pronken met andermans veren. Was het iets materieels geweest, dan noemden we dat: diefstal. Ook van de trainers die tonnen liefde, energie en toewijding in de opleiding van Tallon, Tim en de rest van de gang staken.
Beste mensen, dat Nederland plots weer (een beetje, want laten we niet overdrijven) meetelt bij de mannen, heeft een veel simpelere en logischere verklaring. Ik heb er geen wetenschappelijke studie van gemaakt, maar de prestatiecurve van Robin Haase van de laatste paar jaar is omgekeerd evenredig aan de opmars van Botic en consorten.
Geen toeval hoor. De jarenlange bespelers van de tweede (derde, vierde en vijfde) viool kregen ein-de-lijk ruimte om adem te halen, ein-de-lijk eens aandacht en belangstelling. Tot dan gingen die louter naar de Hagenaar. In de hand gewerkt door… jawel, meneer Haarhuis zelf.
U bent toch niet vergeten dat Haase in maart van dit jaar – toen hij al tijden geen deuk meer in een pakje gesmolten boter sloeg en door een hele trits landgenoten voorbij was gestreefd – toch wéér voor de Davis Cup werd geselecteerd? En in eerdere jaren bepaalde hij – en niet de coach – volgens goed ingevoerde bronnen wat er gebeurde in het Davis Cup-team. Haarhuis? Die had vooral de functie van sprekende pop. En dan lees je zo’n artikel. Waarin Haarhuis ongehinderd vanaf de apenrots mag verkondigen dat hij – nou ja, de bond – verantwoordelijk is voor de opmars van de mannen.
Waanzin, mensen, wáán-zin! Hij lijkt Nick Kyrgios wel!
