GEEF NOOIT OP – SVEN VERMEULEN

752

Gisteren en vandaag kwam het weer ter sprake. ‘Geef nooit op’ en ‘Opgeven is geen optie’. Dan raak je iets bij mij. Dan raak ik van slag. Dan denk ik aan het boek dat ik, het moet ergens december 2014 geweest zijn, kreeg van toen nog tennisscheidsrechter Sven Vermeulen. Tegenwoordig is Sven de coach van Bibiane Schoofs. Ik kreeg een exemplaar toen ik het KNLTB Masters toernooi bezocht in het Topsportcentrum in Rotterdam. Ik had wat contact met Sven gehad, hij had een boek geschreven zei hij en zou er eentje voor me meenemen.

Het was na de laatste partij dat hij het me gaf. Ik stapte in de auto met dat boek op de passagiersstoel. Blij dat ik een tennisboek rijker was. Na anderhalf uur rijden kwam ik thuis en ging onder het licht van de afzuigkap eens lezen in dat tennisboek van Sven. Na 4 pagina’s lezen kwam ik erachter dat dit niet over tennis ging en dat ik waarschijnlijk tennis nergens tegen zou gaan komen. Want dat moest er wel een hele andere draai aangegeven gaan worden en daar leek het echt niet naartoe te gaan. Ik hield het met huilen en kokhalzen ongeveer 50 pagina’s vol. Ik was hondsberoerd en moest stoppen, hoewel je eigenlijk niet kon stoppen. Finaal van de kaart stuurde ik Sven dezelfde avond nog een bericht met de vraag of wat er in het boek geschreven stond echt was of fictie. Het was echt, antwoorde hij.

De volgende dag las ik de rest van het boek in één ruk uit. Eén van de slechtste dagen uit m’n leven die ik nooit zal vergeten. Je denkt echt; Dit kan niet. Dit bestaat niet. Dit is niet waar. Dit is niet echt. Sven bevestigde nogmaals aan me dat het allemaal echt was en allemaal waar was. Het was zijn levensverhaal.

Het boek heeft het leven van Sven veranderd, het heeft ook mijn leven veranderd. Ik heb het ooit nog eens aan een proftennisser cadeau gedaan die op het punt stond om zijn carrière op te geven. ‘Geef nooit op’. Die 3 woorden staan in mijn brein gegrift. Ook ik heb zware periodes gekend. Uitzichtloos. Hulpeloos. Reddeloos. Maar wat Sven Vermeulen beschreef daar was mijn situatie van destijds iets van als een ingegroeide teennagel hebben. Het is geen vergelijk, maar toch zie ik het zo.

Als ik iemand langs de kant van de tennisbaan hoor roepen; ‘Geef niet op.’ Of ik hoor of lees: ‘Goed dat je niet opgegeven hebt’ dan kan ik moeilijk een glimlach onderdrukken. Lees dat boek van Sven Vermeulen. Wordt net als ik hondsberoerd, ziek, zwak en misselijk. Maar bedenk dan wat Sven Vermeulen in zijn jeugdjaren heeft meegemaakt en dan kom je héél goed weg met een paar dagen hondsberoerd, ziek, zwak en misselijk zijn. Hij heeft een haast niet te omschrijven of te bevatten tol betaald. Zijn quote is een understatement van de bovenste plank. Er zijn er weinigen die dit overleefd zouden hebben. Hij weigerde om door de poort van de hel te gaan, en voor mij kwam na het diepe dal ook weer de weg omhoog.

“Ik heb op het randje van de afgrond gestaan, maar ik heb het overleefd! Letterlijk en figuurlijk” – Sven Vermeulen. 

Ik ben Sven tot op de dag van vandaag erg dankbaar dat ik dat boek van hem kreeg. Dat iemand dit heeft meegemaakt is al met geen pen te beschrijven. Dat iemand 16 jaar werkt aan een boek en de hele film weer voorbij heeft moeten zien komen en het dan met een pen heeft moeten beschrijven is onvoorstelbaar knap en buitengewoon moedig. Als ik hem ergens zie dan maak ik (zonder dat hij het ziet) een diepe buiging. Een hele diepe buiging. Bestel dat boek. Lees het. En dan ga je nadenken. Over alles.

Bij o.a. Bol.com is het boek te koop. 15.45 euro.