Even een inleiding. Afgelopen week werd er intern al over gesproken. Onze columnist Ronald van der Horst maakte er geen geheim van een voorstander te zijn van een Nationaal Kampioenschap op gravel. Het is ook geen geheim dat er op de bondsburelen met enige regelmaat zeer sceptisch naar de columns van Ronald wordt gekeken. Toch viel daar recent het kwartje. Omdat ze stiekem toch wel weten dat Ronald het beste voor heeft met het Nederlandse tennis.
✍️ Ronald van der Horst
Langzaam komt het wedstrijdtennis weer op gang. Soms met wat lokale toernooien en nu ook met de landelijke Junioren Tour, de NRT toernooien en zelfs de Nationale Kampioenschappen op het gravel op het NTC in Amstelveen.
Daar word ik als pleitbezorger van de Nationale buiten kampioenschappen heel blij van. Want een Nederlandse kampioen hoort niet op hardcourt te worden gekroond, maar op het gravel. Hopelijk is dit een opstart naar weer een vaste plek in het Nederlandse tennislandschap. Nog niet helemaal ouderwets hetzelfde, omdat het aantal toeschouwers beperkt is. Maar dat is dan weer iets voor een volgend jaar. Ik werd nog vrolijker dat er ook weer een best of five bij de mannen wordt gespeeld. Juist het uithoudingsvermogen dient als belangrijk onderdeel van de tweestrijd te zijn. Het is ook een stimulans om langdurig en hard te trainen. Net zo als bij een wielerkoers van boven de 200 km gelden er andere wetten dan bij een virtuele wielerkoers. Dan is het elke dag van het begin tot het einde eigenlijk een soort tijdrit. Maar dat haalt het niet bij een echte wielerklassieker. Datzelfde was het geval bij het demonstatietoernooi bij Patrick Mouratoglou. Spelen op tijd met joker kaarten voor 3 extra punten of een extra service beurt is gewoon niet het echte tennis. Het is een vorm die je in de training gebruikt als extra waardering voor een gewenste winnende oplossing. Bijvoorbeeld 3 punten als je met een volley scoort.
Maar mooi dat er opnieuw iets wordt teruggedraaid. Was dat eerst het herinvoeren van de instroomtrainingen en dan nu door het corona de Nationale buiten! Maar misschien is het raadzaam om meer tegenwicht te geven op de besluiten van het bondsbestuur in een eerder stadium. Is het allemaal wel gunstig wat er gebeurd? Zo ook de overname van de Padelbond door de KNLTB. Vanuit het padel is dit een goede stap. Eerst waren er twee competities en waren de spelers verdeeld. Nu is alles onder de paraplu van de KNLTB gebracht. Op het eerste gezicht gunstig voor de KNLTB. Die krijgt er nu de 10.000 padelspelers allemaal als leden bij. Maar misschien is dit wel schieten in je eigen voet. Nu het padel groeit, mede door inspanning van de KNLTB, ontstaat er ook behoefte aan binnen padel spelen. Waar je in een land als Spanje eigenlijk het hele jaar door buiten kan spelen, is dat in Nederland minder het geval. Dus worden er nu al binnen tennisbanen omgebouwd tot binnen padelbanen. Waren in de groeiperiode van het tennis, in de vorige eeuw, er alleen maar gravel banen en kon je in de winter alleen maar tennissen in hallen. Eerst in sporthallen en bollenschuren later ook in echte tennishallen. Maar gestimuleerd door de KNLTB kwamen er all-weather banen. Dit ging ten koste van de indoorhallen die een grote teruggang zagen in hun tennisbestand. En nu komt daar de ombouw van tennisbanen tot padelbanen bij. Naast de ombouw naar padelbanen worden er het komend jaar ook nog indoortennisbanen in gebruik genomen voor fitnesslessen, omdat door de coronamaatregel van de 1,5 m afstand deze branche meer ruimte nodig heeft.
Er ontstaat zo een groot risico dat er straks geen indoortennisbaan overblijft waar jeugd ook ’s winters goed kan trainen. Want de kwaliteit van buiten lesgeven is beperkter dan in de hal. Je gaat niet in de storm en kou lekker aan de service werken wat binnen wel kan. In plaats dat de KNLTB was gaan strijden tegen het samengaan met de padelbond en voor het behoud van tennisbanen en tennisspelers, heeft zij alle moeite gedaan om de padelbond binnen te halen wat ten koste gaat van het tennis. En door de beperkende invloed van het democratisch stelsel, met het vorig jaar afschaffen van de districten, is er geen enkele tegenwerking meer van kritische tennisleden en –verenigingen. Waarschijnlijk zal over 5 tot 10 jaar de KNLTB wel overgaan tot acties voor het behoud van tennishallen als er geen jeugdig talent meer naar voren komt en tennistrainers in de winter veel minder uren kunnen draaien omdat er geen hallen meer zijn. Tot dan zullen we het moeten doen met de lichtpuntjes als de Nationale buiten. Ik kijk er naar uit! Naar de strijd van de talenten die er nu nog zijn met de huidige Nederlandse top.
