✍️ Ronald van der Horst
SPARRING PARTNER
Het is goed dat er een nieuw en prachtig Nationaal Tennis Centrum is. Ik kwam jarenlang in Almere voor jeugdwedstrijden zoals het jeugdcircuit of de Nationale jeugdkampioenschappen. Het had wel wat. Was altijd wel een beetje aquarium kijken. Je hoorde niet wat er binnen gebeurde en het was daardoor wat lastig te volgen. Maar met het mooie eerbetoon aan onze oude toppers was het wel het tenniscentrum voor de jeugd. Helaas was het niet rendabel meer en werd het er een springkussenbedrijf gevestigd. Dus hoogste tijd voor iets nieuws.
En het NTC heeft alles om een kloppend hart van het Nederlandse tennis te worden. Veel beter als de eerste geplande locatie in Buren. Buren was wel mooi centraal in Nederland maar in de middle of nowhere. Niet te komen zonder een auto. Dat is naar het NTC ook nog niet helemaal met het OV (groen) te doen. In 2020 wordt er een nieuwe metrolijn in gebruik genomen. De reistijd naar Station Zuid wordt dan 20 minuten en naar het Amsterdam CS 37 minuten. Daarbij opgeteld de treinreis wordt het toch wel een hele onderneming en is de auto vaak een makkelijkere optie. Maar er is wel een ruime parkeerplaats waar ook veel oplaadpunten zijn om je stekkerauto weer te voorzien van elektriciteit.
Waar vroeger Miquel Jansen nog in het Centrum van Almere zijn krachttraining moest doen, is nu alles dicht bij de baan. Mooie ruimte om fysiek te werken. Ook de banen zijn top om te trainen. Met één baan ingericht met PlaySight. Een systeem dat heel veel gegevens kan opleveren. Het is een systeem voor opnames over keuzes in de rally maar het kan ook aangeven hoe hard er werd geslagen en met hoeveel rotatie. Omdat alles direct te bekijken is op de baan, het middel om sprongen te maken.
Hier trainen dagelijks de spelers uit Jong Oranje en verschillende spelers die gekozen hebben voor dagelijkse training in het NTC. Door de coaches worden dat de eigen spelers genoemd. En er zijn ook nog spelers die een paar dagen in Amstelveen zijn. Die worden sparringpartners genoemd. Terwijl het begrip sparringpartners mooi in een artikel van Irene Wüst werd beschreven. Freddy Wennemars, de jongere broer van Erben, zat in dezelfde ploeg als Irene Wüst. Irene mocht toen wel aanhaken bij hem, maar hij wilde het liefste haar er afrijden want hij was met zijn eigen topsport carrière bezig. Nadat hij gestopt was met topschaatsen is hij nog een jaar sparring partner geweest voor Irene. Hij moest zorgen dat ze net even harder ging dan bij alleen vrouwen in de ploeg. Zijn rol was het beter maken van Irene.
Als ik nu kijk naar de sparring partners dan zijn het eigenlijk spelers die op hetzelfde niveau zitten als de spelers van Jong Oranje. Die ook bezig zijn de top te halen. Die eigenlijk voor vol aangezien moeten worden. Waar misschien wel meer energie moet worden ingestoken dan de fulltimers. Daar weet je veel meer van omdat je die elke dag ziet. Je moet nog meer maatwerk afleveren om vooruitgang te boeken. Betere afstemming met spelers en de andere trainer om het maximale uit de trainingen te halen. Daarom is de term sparring partner ook onjuist en zou je moeten praten over fulltimers en parttimers. De basisgedachte moet zijn dat de KNLTB iedere tennisser ondersteunt waar die ook traint om zo hoog mogelijk te komen op de wereldranglijst. Dan moet het niet uitmaken waar een speler traint. Ik pleit dan ook meer voor een persoonlijk budget voor een speler van een bepaald niveau. Ik begrijp wel dat als er een NTC is en er zijn meerdere coachen aangesteld dat de pijp ook moet roken en dat daar misschien meer geld naar toegaat. Maar misschien moeten er wel minder coaches aangesteld worden om ruimte te scheppen om spelers zo optimaal te laten begeleiden door eigen coaches. Waarom zou Ryan Nijboer wel ondersteunt worden en Daniel de Jonge die bij Kim Clijsters traint niet. Daniel is even oud als Ryan en wint bij de NK van Ryan met 7-5,6-4. En de ondersteuning hoeft echt niet alleen in de financiële kant te zitten. Het kan ook dat een speler van de bond aansluit bij Daniel en een coach van Kim Clijsters en dat de kosten worden gedeeld.
Belangrijk is dat de KNLTB niet denkt in ons en zij, maar in samen. Dat geldt ook voor de opleiding van spelers bij de gecertificeerde tennisscholen. Ook dat creëert een ons en zij die het niet kunnen. Maar als ik naar de loopbaan van Kiki, Wesley en Demi kijk dan zijn die vooral beter geworden door zij. Koppel de financiële ondersteuning los van de gecertificeerde tennisscholen en zorg voor een wij gevoel.
Met hartelijke groet
Ronald
