✍🏻 Ronald van der Horst
Vooruitlopend op het pensioen van de groundsman bij mijn club, zijn we ons over het baanonderhoud aan het oriënteren bij andere verenigingen. We hebben er twee gehad en nog drie voor de boeg. Kijken en luisteren hoe andere verenigingen het doen en dat vertalen naar de mogelijkheden bij onze club. We leggen met een groepje gepensioneerde vrijwilligers onze oren te luisteren bij andere groundsman van andere verenigingen. Wat mij nu al is opgevallen, is de liefde en passie voor het onderhoud van de gravelbanen gedurende het jaar bij Leo en Ad.
Ad was eerder een collega tennistrainer van mij. Maar een aantal jaar geleden is hij van trainer de vaste groundsman geworden. Zoals hij vroeger met passie over het tennis en zijn leerlingen sprak, zo sprak hij nu met passie over het onderhouden van de banen. Leuk om hem in een andere rol te zien.
Beiden bezochte verenigingen maakten gebruik van elektrische trekkers. Enerzijds omdat het bijna geluidloos is en de buurt niet stoort bij het dagelijks onderhoud, anderzijds omdat het ook duurzamer is. De ene vereniging had een tractortje en de andere had 2 scootmobielen. Zitten op een tractortje is wat stoerder en komt jeugdiger over. Een scootmobiel heeft een wat minder jong imago. Als je oud en krakkemikkig bent en je wilt toch nog de wereld intrekken dan neem je een scootmobiel. Maar dat is op een tennisbaan een misverstand. Waar de tractor voorzichtig begon te rollen, spoot de scootmobiel uit de startblokken weg. Met snelle bochten was het borstelen zo gebeurd.
Grappig was het dat beide groundsmans allerlei materieel hadden dat ze zelf hadden ontwikkeld en uitgeprobeerd. Zo’n bezoek is heel leuk omdat je jezelf steeds moet afvragen of het ook passend is voor jouw tennispark. Zijn de omstandigheden hetzelfde? Staan de bomen dicht op de hekken; hoe is de afwatering; welke bezettingsgraad is er op een park, etc.
Als ik dit naar mijn tennistrainerschap vertaal is dat misschien ook wel de manier om je te laten inspireren. Meestal heb je daar geen tijd voor. Maar als je weet dat andere trainers een langere of andere seizoencyclus hebben, is het misschien goed om eens te vragen of je bij een andere trainer mag komen kijken. Zeker als je nog niet zo veel ervaring hebt in het lesgeven is het goed om te leren van een meer ervaren collega trainer. Als je als trainer in je eentje op een vereniging staat dan is dit wellicht wel noodzakelijk om geïnspireerd te worden.
De afgelopen week had ik een soortgelijke ervaring door een atletiek- en bewegingstrainer te laten kijken naar een leerling van mij. Na de gezamenlijke analyse kwam hij de keer daarop met specifieke trainingsvormen om mijn leerling te laten verbeteren. Hoe inspirerend is dat. Soortgelijke ervaringen werden gisteren gedeeld bij de boekpresentatie Handboek Topsport van Charles van Commenée. De hele Nederlandse sportwereld was uitgelopen om bij de boekpresentatie en de paneldiscussies aanwezig te zijn. Daar werd door meerdere coaches juist het leren van coaches van andere sporten als meest bijzondere momenten genoemd. NB Voor de liefhebbers is het boek bij Arko Sports Media te bestellen.
Juist het sparren en openstaan voor nieuwe inzichten zorgt voor nieuwe impulsen. Dat geldt niet alleen voor de banen en trainers, maar waarschijnlijk voor ieder gebied binnen het tennis, bijvoorbeeld het besturen van tennisverenigingen. Leren van anderen!