✍🏻 Ronald van der Horst
Leren van de WK atletiek
De WK atletiek is achter de rug. Het piekmoment voor alle atleten. Winst in een Diamond League meeting is belangrijk. Het geeft een indicatie over de vorm en het is financieel aantrekkelijk. Maar bij de Diamond League is niet elke atleet telkens aanwezig. Alle individuele atleten maken eigen keuzes over de indeling van hun programma.
Maar bij een WK zijn ze er allemaal. Dat is het piekmoment van het jaar. Een EK titel kan soms een hoogtepunt zijn als er geen WK of Olympische spelen zijn. Maar een WK titel staat net onder een titel bij de Olympische Spelen. Door het trainen van de estafettes en het met elkaar wonen op Papendal is er zelfs bij een individuele sport als atletiek een teamgevoel en -spirit.
Hoe anders is dat bij tennis. De spelers moeten het hele jaar presteren. Iedere speler stippelt zijn eigen route uit. Hoeveel punten moet hij/zij verdedigen? Hoe sterk zijn de komende toernooien. Waar zijn punten te halen en op welke ondergrond? Zo fladderen alle spelers over de hele wereld op zoek naar mogelijkheden om in de top honderd te komen. Want een speler in de tophonderd komt in de vier Grand-Slams. Dat levert extra geld op waar je dan de reizen en je coach van kan betalen.
Bij de atletiek is dat heel anders. De coach wordt aangesteld door de KNAU en kan gedurende het hele jaar en langer gaan bouwen aan atleten. Zo heeft Femke Bol een jaar gedaan over het kunnen lopen met 14 passen tussen de horden. Met als ultieme prestatie de wereldtitel op de 400 m horden in 51.56 seconden. Hiervoor moest eerst de snelheid op de 400 m vlak omhoog. Als “bijproduct” leverde dit op de laatste dag van de WK de wereld titel 4 x 400 m op. Maar hoe mooi was ook de vreugde bij de mannen van deze 4 x 400 m na afloop. Samen met de vrouwen werd deze titel gevierd.
Want wat dit WK heeft geleerd is, dat als je een tegenvaller hebt, door op de eerste avond in het zicht van de finish in elkaar te storten en te struikelen, je dan een ploeg van trainers en andere sporters nodig hebt om de volgende dag weer positief verder te gaan.
Maar als ik de Nederlandse tennisspelers volg, dan zie ik spelers in een week alle richtingen de wereld overvliegen naar verschillende toernooien. Misschien moet er in Nederland ook een managementbureau komen zoals bij atletiek. Veel atleten staan bij Global Sports Communication van Jos Hermens onder contract. Die nemen alle randzaken voor hun rekening. Misschien kan er een tennismanagement bureau voor de Nederlandse spelers komen dat ervoor kan zorgen dat spelers en coaches meer als groep gaan rondtrekken. Natuurlijk kan je ook met buitenlandse spelers dubbelen, zoals nu bij de US Open. Maar Nederlandse combinaties hebben dan de rest van het jaar meer een zelfde plan en route. En zij kunnen elkaar opvangen als het een keer minder gaat.
Misschien lukt dat in de absolute top niet en moet je je eigen lange termijn route plannen met je begeleidingsteam. Gestaag doortrainen en verbeteren onder begeleiding van een vertrouwde coach. Daar is Aranxta Rus een voorbeeld van. Die haalt op haar 32e nog haar hoogste ranking (40 WTA). Dat is heel knap.
Maar voor de grote groep daaronder, waarbij niet altijd een coach meegaat, is samen toernooien spelen misschien wel de beste optie. Alleen ga je misschien harder, maar samen kom je verder.
